Sene 1814, yer Edo, şimdiki adıyla Tokyo...

Dünyanın en meskun şehirlerinden biri, köylülerin, kasabalıların, samurayların, tüccarların, soyluların, fahişelerin ve belki de doğaüstü varlıkların uğrak yeri olagelmiştir.

Zamanının eline su dökülemeyecek sanatkarı, ellili yaşlarındaki, Japonya'nın dört bir yanından gelen alıcılardan başını kaldıramayan Tetsuzo, çöpten geçilmeyen, köhne atölyesinde yorulmak nedir bilmez durumda çalışır durur... Günlerini, 180 metrekare genişliğindeki kağıt tabakaya çizdiği muazzam büyüklükteki Bodhidharma portresinden tutun, küçük bir pirinç tanesine yaptığı bir çift serçe resmi gibi parmak ısırtan sanat eserlerini ortaya çıkarmakla geçirir. Saman alevi gibi parlayan, baştan ayağa kinaye dolu, içkide ya da parada gözü olmayan, ilgisini çekmeyen işlere dünyaları isteyen bir adam...

Kabiliyetini ve inatçılığını babasından alan, Tetsuzo'nun ikinci evliliğinden ve dört kızından üçüncüsü, tok sözlü, 23 yaşındaki Oei, sık sık babasının yerine resimleri yapsa da, adını bilen bir elin parmağını geçmez. Mahareti, zaman zaman sorun çıkaracak kadar kuvvetlidir.

"Baba, kız; bir çift fırça ve çubukla o ya da bu şekilde üstesinden geliriz." - Oei

Onlarca yıl sonra, Avrupa, Tetsuzo'nun engin yeteneğini fark edecek, çoğu isminden biri olan Katsushika Hokusai ile en iyilerden olacak, Renoir'i, van Gogh'u, Monet'i, Klimt'i ve nicelerini mest edecekti. Lakin, bugün bile ona hayatı boyunca destek çıkan, ismi söylenmese de sanatına yadsınamayacak derecede katkı sağlayan kadını kimseler bilmez.

Bu, Üstat Hokusai'ın kızının, efsanelere konu olmuş babasının gölgesinde kalan özgür ruhlu kadının, Oei'nin içinize işleyecek hikayesi...